“Hé wat was dat”? “Er vloog iets blauws voorbij, ik kon het niet goed zien” roept een van mijn cursisten. “Oh, ik denk een ijsvogel” is mijn reactie “die vliegen hier vaker”. Vervolgens kijken een paar grote ogen mij aan met een blik van neem je me in de maling? Ik begrijp die blik wel. Zo verliep ongeveer ook mijn eerste ijsvogelervaring. Nietsvermoedend keek ik naar de schitteringen in de langzaam stromende beek, toen een blauwe schicht voorbij flitste. En niet een beetje blauw, maar fel azuurblauw. Een beeld dat je niet snel vergeet, zo on-Nederlands, meer tropisch blauw. Sindsdien hebben ijsvogels mij niet meer losgelaten. Ik denk dat veel mensen die een ijsvogel hebben gezien hierover kunnen meepraten. Begin vorig jaar schreef ik ook een column over deze prachtige vogels.