April doet wat hij wil. Dat bleek afgelopen week wel weer. Het was even sneeuwwit en de temperatuur schoot onder het nulpunt. Kwetsbare tuinplanten werden snel afgedekt en fruittelers hielden de weerberichten goed in de gaten. Het is inmiddels toch lente?

Afgelopen week lag er ijs en sneeuw op ons land. Een welkome afwisseling in deze, voor velen, beklemmende coronatijd. Volop sneeuwpret met blije en lachende gezichten. Op veel plekken waagde men zich weer eens op het ijs. In de Onlanden en op het Leekstermeer zag ik schaatsers tussen de rietpluimen. Een bijzonder gezicht want normaal gesproken is dit het domein van (water)vogels. We waren duidelijk aan een verzetje toe en de warme chocolademelk en het broodje geurende rookworst smaakten me bijzonder goed.

’s Morgens word ik regelmatig gewekt door een roffelende specht. Even later, tijdens het ontbijt, geniet ik van de acrobatische toeren van pimpel- en koolmeesjes in de hazelaar voor ons raam. En niet te vergeten de behendige boomklevers en boomkruipers op de eiken aan de overkant van de weg. We wonen bijna dertig jaar in deze prachtige woonwijk aan de rand van de mooie gemeente Noordenveld. Een ‘rijke wijk’, niet in financieel opzicht, maar wel op gebied van cultuurhistorie en natuurwaarden. Toen we hier in de negentiger jaren van de vorige eeuw kwamen wonen was ik gelijk onder de indruk van onze nieuwe ‘aangeklede’ woonomgeving. Voor ons huis liggen oude houtwallen met grote oude eiken, achter ons huis een elzensingel en naast ons huis een klein bosje met daarachter ‘De Loop’, een oud beekje dat hier al sinds mensenheugenis en langer stroomt.

Afgelopen weken waren qua temperatuurwisseling behoorlijk bizar. Het ene weekend stonden we op de schaats en het weekend erna was het zo’n dertig graden warmer. Van winterjas met sjaal naar T-shirt en korte broek binnen een week. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit eerder heb meegemaakt.

De afgelopen dagen kregen we te maken met de eerste nachtvorst van 2021. Vanuit mijn slaapkamer hoorde ik al vroeg dat de autoruiten werden gekrabd. Vanaf de ontbijttafel keek ik uit over een berijpte tuin met witte randen om de badranden. Al snel verschenen de eerste collega berichten op mijn smartphone. Trots toonden ze het eerste stuk ijs van dit jaar. Op één whatsapp bericht stond te lezen ‘it giet oan’ maar als Drent begrijp ik niet wat ze daarmee bedoelde. Ja, de schaatskoorts loopt al bij menigeen op en de eerste ijzers zijn al voorzichtig tevoorschijn gehaald.

We hebben ons nieuwe huisgenootje opgehaald. Op 1 januari 2021, die datum is makkelijk te onthouden. Ze werd geboren op 3-11-2020 als een kruising tussen een Friese Stabij en een Australian Shepherd. Haar naam is Duvel. Duvel? Ja, we zochten een naam in de lijn Droes (vorige hond) en Diesel (huidige kat). En wat had ik in mijn hand? Mijn favoriete biertje, een glas Duvel. Dus grapte ik ‘Duvel’. ‘ja dat is ‘m, wat een leuke naam’ kreeg ik terug. En zo kwam onze pup aan haar naam. En deze lijkt goed gekozen want het is nu al een levendig duveltje met een vrolijk kwispelend staartje.

In ons lijf zit 1,5 kilo aan ‘niet mens’. Dat kreeg ik onlangs te horen. Je moet daarbij oa denken aan bacteriën, schimmels etc. Er zitten zo’n 38.000 miljard bacteriën in je lichaam. Dat klinkt misschien niet ‘lekker’ maar de meeste bacteriën zitten niet voor niets in jouw lichaam. 99% hiervan leeft in je darmen. Je hebt ze nodig om te (over)leven. Als ze er vandoor gaan heb je een probleem.

Vroeger, op de lagere school, maakten we herfsttafels. We namen allemaal iets mee uit de natuur. De schatten werden in de klas bij elkaar gelegd. De een nam eikels en kastanjes mee, de ander herfstblad en weer een ander een paddenstoel. Dat mocht toen nog. Later kwam het natuurbesef opzetten en werd het plukken van paddenstoelen onderwerp van het kringgesprek. Want.. de natuur moest je met rust laten.

Enige weken geleden wandelden we in onze directe woonomgeving. Meestal nemen we het ‘dennenbosje’ aan het einde van de woonwijk mee. Het ruikt er zo lekker, vooral na een regenbui. Ik kijk gelijk of er nieuwe, door eekhoorns aangevreten dennenappels op de grond liggen. Zo weet ik dat er nog Eekhoorns tussen de takken van de grove dennen leven. Plotseling blokkeert een hekwerk het pad. Op het hek staat: ‘gesloten ivm gevaar van vallende takken’. De uitleg gaat verder. Een aantal bomen zijn aangetast door een kevertje, de Letterzetter. Inderdaad, er staan flink wat dode bomen in het bosje, waarvan al meerdere takken zijn afgebroken. We zijn via een ander bospad richting huis gelopen.

Zaterdag is aanvuldag. We vullen de voorraden aan voor de komende werkweek. Twee volle kratten voedsel worden verdeeld over koelkast, keukenlades en voorraadkast. ‘Dit is niet de goede muesli, deze heeft vruchten in plaats van zaden en noten’. ‘Die met noten is lekkerder’ hoor ik vanuit de bijkeuken. Bliksem, er blijken twee varianten te zijn en daar was ik me niet van bewust. Volgende keer noten i.p.v. vruchten.  

April doet wat hij wil. Dat bleek afgelopen week wel weer. Het was even sneeuwwit en de temperatuur schoot onder het nulpunt. Kwetsbare tuinplanten werden snel afgedekt en fruittelers hielden de weerberichten goed in de gaten. Het is inmiddels toch lente?

Afgelopen week lag er ijs en sneeuw op ons land. Een welkome afwisseling in deze, voor velen, beklemmende coronatijd. Volop sneeuwpret met blije en lachende gezichten. Op veel plekken waagde men zich weer eens op het ijs. In de Onlanden en op het Leekstermeer zag ik schaatsers tussen de rietpluimen. Een bijzonder gezicht want normaal gesproken is dit het domein van (water)vogels. We waren duidelijk aan een verzetje toe en de warme chocolademelk en het broodje geurende rookworst smaakten me bijzonder goed.

’s Morgens word ik regelmatig gewekt door een roffelende specht. Even later, tijdens het ontbijt, geniet ik van de acrobatische toeren van pimpel- en koolmeesjes in de hazelaar voor ons raam. En niet te vergeten de behendige boomklevers en boomkruipers op de eiken aan de overkant van de weg. We wonen bijna dertig jaar in deze prachtige woonwijk aan de rand van de mooie gemeente Noordenveld. Een ‘rijke wijk’, niet in financieel opzicht, maar wel op gebied van cultuurhistorie en natuurwaarden. Toen we hier in de negentiger jaren van de vorige eeuw kwamen wonen was ik gelijk onder de indruk van onze nieuwe ‘aangeklede’ woonomgeving. Voor ons huis liggen oude houtwallen met grote oude eiken, achter ons huis een elzensingel en naast ons huis een klein bosje met daarachter ‘De Loop’, een oud beekje dat hier al sinds mensenheugenis en langer stroomt.

Afgelopen weken waren qua temperatuurwisseling behoorlijk bizar. Het ene weekend stonden we op de schaats en het weekend erna was het zo’n dertig graden warmer. Van winterjas met sjaal naar T-shirt en korte broek binnen een week. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit eerder heb meegemaakt.

De afgelopen dagen kregen we te maken met de eerste nachtvorst van 2021. Vanuit mijn slaapkamer hoorde ik al vroeg dat de autoruiten werden gekrabd. Vanaf de ontbijttafel keek ik uit over een berijpte tuin met witte randen om de badranden. Al snel verschenen de eerste collega berichten op mijn smartphone. Trots toonden ze het eerste stuk ijs van dit jaar. Op één whatsapp bericht stond te lezen ‘it giet oan’ maar als Drent begrijp ik niet wat ze daarmee bedoelde. Ja, de schaatskoorts loopt al bij menigeen op en de eerste ijzers zijn al voorzichtig tevoorschijn gehaald.

We hebben ons nieuwe huisgenootje opgehaald. Op 1 januari 2021, die datum is makkelijk te onthouden. Ze werd geboren op 3-11-2020 als een kruising tussen een Friese Stabij en een Australian Shepherd. Haar naam is Duvel. Duvel? Ja, we zochten een naam in de lijn Droes (vorige hond) en Diesel (huidige kat). En wat had ik in mijn hand? Mijn favoriete biertje, een glas Duvel. Dus grapte ik ‘Duvel’. ‘ja dat is ‘m, wat een leuke naam’ kreeg ik terug. En zo kwam onze pup aan haar naam. En deze lijkt goed gekozen want het is nu al een levendig duveltje met een vrolijk kwispelend staartje.

In ons lijf zit 1,5 kilo aan ‘niet mens’. Dat kreeg ik onlangs te horen. Je moet daarbij oa denken aan bacteriën, schimmels etc. Er zitten zo’n 38.000 miljard bacteriën in je lichaam. Dat klinkt misschien niet ‘lekker’ maar de meeste bacteriën zitten niet voor niets in jouw lichaam. 99% hiervan leeft in je darmen. Je hebt ze nodig om te (over)leven. Als ze er vandoor gaan heb je een probleem.

Vroeger, op de lagere school, maakten we herfsttafels. We namen allemaal iets mee uit de natuur. De schatten werden in de klas bij elkaar gelegd. De een nam eikels en kastanjes mee, de ander herfstblad en weer een ander een paddenstoel. Dat mocht toen nog. Later kwam het natuurbesef opzetten en werd het plukken van paddenstoelen onderwerp van het kringgesprek. Want.. de natuur moest je met rust laten.

Enige weken geleden wandelden we in onze directe woonomgeving. Meestal nemen we het ‘dennenbosje’ aan het einde van de woonwijk mee. Het ruikt er zo lekker, vooral na een regenbui. Ik kijk gelijk of er nieuwe, door eekhoorns aangevreten dennenappels op de grond liggen. Zo weet ik dat er nog Eekhoorns tussen de takken van de grove dennen leven. Plotseling blokkeert een hekwerk het pad. Op het hek staat: ‘gesloten ivm gevaar van vallende takken’. De uitleg gaat verder. Een aantal bomen zijn aangetast door een kevertje, de Letterzetter. Inderdaad, er staan flink wat dode bomen in het bosje, waarvan al meerdere takken zijn afgebroken. We zijn via een ander bospad richting huis gelopen.

Zaterdag is aanvuldag. We vullen de voorraden aan voor de komende werkweek. Twee volle kratten voedsel worden verdeeld over koelkast, keukenlades en voorraadkast. ‘Dit is niet de goede muesli, deze heeft vruchten in plaats van zaden en noten’. ‘Die met noten is lekkerder’ hoor ik vanuit de bijkeuken. Bliksem, er blijken twee varianten te zijn en daar was ik me niet van bewust. Volgende keer noten i.p.v. vruchten.